حس رضایت از فضای باز مسکونی نمونه مورد مطالعه: مجتمع‎های مسکونی شهر تهران

به منظور خلق فضاهای کارآمدتر و ارتقای سطح کیفی فضای باز مسکونی، این پژوهش درصدد کشف عوامل موثر در رضایت ساکنان از فضای باز مسکونی است. رضایت از مکان امری چند بعدی و توجه به عوامل متعدد سازنده مکان در تدوین الگوی ارزیابی افراد ضروری است. بر اساس ادبیات موجود، الگوی چهار بعدی فضایی، اجتماعی، مدیریتی و عملکردی به عنوان یکی از موثرترین معیارها، جهت برآورد رضایت افراد استخراج گردید. جهت ارزیابی الگوی نظری، سه مجتمع آپادانا، بهجت آباد و سروستان از میان مجتمع‌های بلندمرتبه و میان مقیاس شهر تهران انتخاب گردیدند و پرسشنامه‌های مناسب در آنها توزیع شد. شیوه‌ی پژوهش پایه‌ی این مقاله، همبستگی است که با تبیین الگوی معادله‌ی ساختاری، ویژگی‌های فضای باز مجتمع مسکونی به عنوان متغیرهای مستقل و حس رضایت به عنوان متغیر وابسته مورد ارزیابی قرار می‌گیرد. سپس، بار عاملی هر سنجه و جایگاه هریک از متغیرهای ساخته شده در الگوی نظری تعیین می‌شود. نتایج پژوهش بر اهمیت نقش معمار به عنوان سازنده‌ی فضا در رضایت ساکنان از مکان دلالت می‌کند؛ چنانچه ویژگی‌های فضایی بیشترین تاثیر را در رضایت ساکنان دارد. پس از آن ابعاد مدیریتی و اجتماعی مکان بر برآورد ساکنان از محیط دخیل است. کمترین معیار موثر بر رضایت کاربران، ویژگی‌های عملکردی مجتمع مسکونی است.